-
İmam Hüseynin (ə) qiyamının mərkəzində ümmətin islahı (islaha yönəldilməsi) və ihyası (dirildilməsi) dayanır.
-
Ümmətin islahı və ihyası üçün son mərhələ “Əmr bil-məruf və nəhy əni-l-munkər” (yaxşılığa çağırmaq və pislikdən çəkindirmək) prinsipidir.
-
Təhsil, təbliğ, irşad və təzkir prinsipləri insanların dirçəlişi üçün kifayət etmədiyi zaman, artıq "əmr bil-məruf" mərhələsinə keçmək və ümməti islah etmək zəruridir.
-
"Əmr bil-məruf" prinsipinin son mərhələsi qiyamdır (ayağa qalxmaq, hərəkətə keçməkdir).
-
Əgər ümmətin dirçəlişi və islahı gündəmdədirsə, ortaya bu sual çıxır: Ümmətin ölmüş və ya fəsada uğramış olması lazımdır ki, onun islahına ehtiyac olsun. Bəs ümmətin ölü və ya fasiq bir toplum olduğunun əlaməti nədir?
-
Əgər siyasi hakimiyyət zalım, batil, tağut bir rejimdirsə və ümmət zina, qumar, içki, oğurluq, istismar, ədalətsizlik, korrupsiya və digər günahlar qarşısında susursa, səssiz qalırsa və bu günahlara laqeyd yanaşırsa – deməli, o ümmət artıq “ölmüş” deməkdir.
-
Ümmətin ölü olmasının və dirildilməyə ehtiyaclı olmasının əlaməti məhz bu səssizlik, laqeydlik və biganəlikdir.
-
İmam Hüseyn (ə) məhz bu ölü ümməti diriltmək üçün qiyam etmişdir.
-
Bu gün də İslam ümməti Peyğəmbərə qarşı təhqir, Qəzzada baş verən zülm və qətliamlar, fəsad, istismar, cəhalət qarşısında səssiz, laqeyd və duyğusuz olduğu üçün "ölü" sayılır.
-
Ümmətin dirildilməsi vacibdir – çünki canlı olmayan bir toplum müqavimət göstərə bilməz.
-
Cəhalət və qəflət içində olan cəmiyyəti təhsil, təbliğ və irşad yolu ilə oyatmaq mümkündür.
-
Lakin artıq "ölü" hala gəlmiş bir toplumu təkcə təbliğlə, izahla diriltmək mümkün deyil. Bunun yeganə yolu "əmr bil-məruf"un son mərhələsi olan qiyamdır.
-
İmam Hüseyn (ə) də məhz bunu həyata keçirmişdir.
-
Hüseyni matəm məclisləri ölü qəlbləri və cəmiyyətləri diriltmək üçündür. Əgər mərsiyələr, sinə vurmaq və əzadarlıqlar insanı dəyişdirmirsə, diriltmirsə – bu mərasimlər Hüseyni ruhu daşımır, sadəcə fərdi şəkildə axirət savabı qazanmaq üçündür.
Vəssəlamu aleykum və rahmətullahi və bərəkatuh.