Qəzza müharibəsinin başlanğıcından bəri sionist dairələri və mediası bu rejimin müxtəlif sahələrdə zəifliyi və məğlubiyyətləri barədə çoxsaylı hesabatlar yayımlayıb. Bu dəfə isə İsrail kabinetinin baş müfəttişi Mataniau Engelman tənqidi bir hesabat dərc edib və 7 oktyabr 2023-cü il hücumundan bəri daxili cəbhənin idarə olunmasında kabinetin uğursuzluqlarını açıq şəkildə üzə çıxarıb.
Netanyahu və kabineti 2006-cı ildə Livanla müharibədəki daxili cəbhə böhranından dərs almadı
Sionist rejimin bu vəzifəli şəxsi tərəfindən hazırlanan hesabat yalnız ümumi çatışmazlıqlara işarə etməklə kifayətlənmir, həm də birbaşa yüksək vəzifəli şəxsləri, xüsusilə işğalçı rejimin baş naziri Benyamin Netanyahunu – Qəzzada törədilən hərbi cinayətlərə görə Beynəlxalq Cinayət Məhkəməsi tərəfindən təqib olunan şəxsi –, bu rejimin faşist maliyyə naziri Betsalel Smotriçi və keçmiş müharibə naziri Yoav Qalantı sərt tənqid edir və onları İsrailin ən kritik dövründəki uğursuzluqların birbaşa məsulu kimi göstərir.
Hesabatda vurğulanır ki, 2006-cı ildə Livanla baş vermiş ikinci müharibədən bəri daxili cəbhənin hazırlığının artırılması üçün dəfələrlə tövsiyələr verilsə də, xüsusilə son iki onillikdə hakimiyyətdə olan Netanyahu kabineti bu tövsiyələri icra edilə bilən proqramlara çevirməkdə uğursuzluğa düçar olub. Bu uğursuzluq ani deyil, illərlə müharibə və ya təbii fəlakətlər zamanı vahid mülki fövqəladə idarəetmə sisteminin qurulmasında baş vermiş səhlənkarlığın nəticəsidir.
Daxili cəbhənin qorunmasında kabinetin uğursuzluq göstəriciləri
Hesabata əsasən, kabinetdə nazir sayının misilsiz dərəcədə çox olmasına, onların müxtəlif səlahiyyət və titullara malik olmalarına baxmayaraq, daxili cəbhədə fəaliyyət çaşqınlıq və uyğunsuzluqla müşayiət olunub. Belə ki, İsraillilər – o cümlədən cənub və şimaldakı yaşayış məntəqələrindən köçkün düşənlər, zərər çəkmiş sahibkarlar və məktəb şagirdləri – kabinetin lazımi qayğısı olmadan faktiki olaraq tək buraxılıblar.
Engelman tərəfindən hazırlanan və yəhudi dilli “Yedioth Ahronoth” qəzetində incələnən hesabatda böhran idarəçiliyinin dağınıq xarakteri, zərərçəkmişlər üçün psixoloji dəstək mütəxəssislərinin olmaması, həyati obyektlərin əvəzləyici proqramlar olmadan zədələnməsi, səmərəli mülki idarəetmənin yaradılmaması, rəsmilər arasında qarşılıqlı ittihamlar və məsuliyyəti bir-birinin üzərinə atmaq cəhdləri kabinetin müharibədən sonrakı vəziyyəti idarə etməkdə acizliyinin göstəriciləri kimi qeyd olunub.
Sionist rejimin baş müfəttişi hesabatında vurğulayıb: “Müharibə zamanı kabinetin ictimai ehtiyaclara cavab vermək üçün infrastruktur imkanları kövrək və zəif göründü və bu, israillilər arasında təhlükə ilə üz-üzə qaldıqları halda tək buraxıldıqları hissini gücləndirdi.”
Hesabatda qeyd olunur: “Reallıq budur ki, İsrail kabineti 7 oktyabr hücumundan sonra daxili cəbhəyə cavab verməkdə açıq şəkildə uğursuz oldu. Nazirliklər arasında koordinasiyanın olmaması beş nazir arasında səlahiyyət toqquşmasına səbəb oldu və böhranı idarə etmək üçün vahid bir proqram mövcud deyildi.”
